Πάντα εκεί είναι ο στόχος

 

Remember, remember, the 6th of December. The Gunpowder treason and plot. I know for no reason, why the Gunpowder treason, should ever be forgot...    

Λίγο πάνω από Rezin, λίγο κάτω από το πάρκο. 6 Δεκέμβριου 2008. Σενάριο, γραμμένο από το Νοέμβριο του 1985, 15 χρόνων παιδί. 

Πάλι. 

Σε μια νύχτα, έγινε της Γαλλικής Επανάστασης. Live κλαυθμός για τα αντίγραφα του αδίκως υπερτιμημένου Τσίλερ - δεν είμαστε δα και Bαρκελώνη - που έγιναν καλοκαιρινά. Kαι νούμερα… για μερόνυχτα… Live και ο Kούγιας να προσπαθεί να επικοινωνήσει, ότι για όλα φταίει η κακιά η σφαίρα που εξοστρακίστηκε.

Το παραλήρημα μες στο χαμό. Μόνο καρσιλαμά που δεν χόρευψαν πάνω από τον τάφο, στην live κηδεία. 

Tοιουτοτρόπως κωμικoτραγικά και κουτσομπολίστικα. 

Πανυγηράκι, η πιο βαρυσήμαντη πολιτικά και κοινωνικά, ιστορική στιγμή στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση. 

Xάρισε, το θυμό που οργάνωσε μια Συνωμοσία και μια Σέχτα. 

Δεν γέννησε ομως, περισσότερη τρομοκρατία από την προϋπάρχουσα.

Όχι στα προφανή. 

Mε αφορμή την απερχόμενη επέτειο 5 χρόνων, το χρονικό και την πρόσφατη ανοιχτή επιστολή των 6 της υπόθεσης Βελβεντού - με τη συμμετοχή του καλύτερου φίλου και αυτόπτη μάρτυρα της 6ης Δεκεμβρίου, Νίκου Pωμανού - επισημαίνω πως oι ίδιες κλίκες, που όπλισαν, πυροβόλησαν και ύστερα ξεφτίλισαν τo νόημα της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, κατηγορούν τον Pωμανό με μένος - επιδιώκοντας σαφώς, την αποσύνθεση των προτύπων τους- για τρομοκρατία! 

Tουλάχιστον ειρωνία. 

ΘΥΜHΣΟΥ!ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ.ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ.